بررسی شیوع سپتی سمی نوزادان و تعیین مقاومت دارویی نسبت به آنتی بیوتیکها در بیمارستان بعثت سنندج درسال ۱۳۸۳

چکیده   زمینه و هدف : سپتی سمی یکی از مهمترین بیماریهای دوره نوزادی است که در نتیجه عواقب ناشی از عفونت ایجاد می شود. معیار اصلی تشخیص آن کشت یکی از مایعات بدن از جمله کشت خون است. هدف این مطالعه تعیین شیوع این بیماری و سنجش میزان حساسیت عوامل ایجادکننده آن به آنتی بیوتیکها در بخش نوزادان بیمارستان بعثت سنندج در سال 83 می باشد.   روش بررسی : این مطالعه توصیفی بوده و برای تمام نوزادان بستری در بخش، کشت خون انجام شد و علاوه بر این برای نوزادانی که طبق نظر پزشک متخصص نوزادان مشکوک به سپسیس بودند پرسشنامه ای حاوی اطلاعاتی از علائم بالینی شامل تب، هیپورفلکسی، هیپوترمی، سیانوز، دیستانسیون شکمی، تشنج، بی اشتهایی و زردی، کامل گردید و در نهایت تمام داده ها با استفاده از آمار توصیفی و نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند .   یافته ها : این تحقیق نشان داد که از 700 نمونه بررسی شده 6/17% مشکوک به سپتی سمی بودند که از این تعداد 30% کشت خون مثبت جدا شد. شایعترین باکتری جدا شده استاف کواگولاز منفی و شایعترین علائم بالینی هیپورفلکسی، زردی و بی اشتهایی بودند. بیشترین حساسیت آنتی بیوتیکی در گرم منفی ها نسبت به سیپروفلوکساسین 100% و سفوتاکسیم 7/66% و درگرم مثبت ها به سفالوتین 43% و بیشترین مقاومت در گرم منفی ها به آمپی سیلین و سفالوتین هرکدام100% و در گرم مثبت ها به اگزاسیلین 6/68% وکوتریموکسازول 9/62% بوده است. در این مطالعه همچنین میزان شیوع سپتی سمی در کسانی که کشت خون مثبت داشتند 30% و میزان مرگ 9/4% بوده است.   نتیجه گیری : وجود علائم بالینی به تنهایی در تشخیص سپتی سمی نوزادان کافی نیست و آزمایش کشت خون در موارد مشکوک باید انجام گیرد. و با توجه به مقاومت بالای باکتریهای جداشده به آنتی بیوتیکهای آمپی سیلین و سفالوتین درخواست کشت خون و آنتی بیوگرام می تواند در انتخاب داروی مناسب کمک نماید و سپیروفلوکساسین می تواند داروی انتخابی در درمان گرم منفی ها باشد. بنابراین برای کاهش بیشتر شیوع و مرگ ومیر، استفاده از راهکارهای مناسب جهت مبارزه با میکروارگانیسمها و عفونتهای بیمارستانی ضروری و همچنین تجویز درست و به موقع آنتی بیوتیک توسط پزشک معالج جهت جلوگیری از مقاومت آنتی بیوتیکی مؤثر است.